Ik heb interesse in:
💔 Waarom kom jij steeds weer in destructieve relaties terecht? Misschien heb je het jezelf weleens afgevraagd: “Waarom overkomt mij dit toch altijd?” Weer een relatie die je uitput in plaats van voedt. Weer een partner die je niet echt ziet of waar je toch aan vast blijft houden. Veel mensen denken dat dit gewoon pech is.
Pleasen lijkt lief… maar is het dat echt? Op het eerste gezicht lijkt pleasen zorgzaam en nobel. Maar vaak is het iets anders: een manier om jezelf te beschermen tegen pijn en ongemak. Je zegt ‘ja’ terwijl je eigenlijk ‘nee’ bedoelt. Je past je aan, je zorgt voor de ander, je redt en draagt. Maar diep
Herken je dit? Je zit vast in een relatie die je uitput, verwart of klein houdt. Je hoofd weet dat het niet klopt, maar je hart blijft hopen. Je krijgt net genoeg liefde of aandacht om te blijven — en net te weinig om je je écht veilig en geliefd te voelen. Misschien stel je
Pleasen lijkt onschuldig. Tot je beseft dat het een deal is… en jij de prijs betaalt. Er zijn momenten dat je iets doet voor een ander, gewoon omdat je het wílt. Vanuit liefde, zorg of verbinding. Dat voelt warm, licht en klopt met wie je bent. Maar soms voelt pleasen heel anders. Misschien herken je
Een grens zonder consequentie is geen grens. We zeggen het vaak: een echte grens voel je in je lijf. Je merkt het aan je ademhaling, je hartslag, dat knagende gevoel van ongemak. Daar begint je nee. Maar… wat doe je ermee? Zonder duidelijke consequentie blijft een grens een losse kreet. Juist de helderheid die je eraan
Soms lijkt het alsof je écht verliefd bent. Je denkt de hele dag aan je partner, je voelt vlinders en diepe verbondenheid, en je kunt je geen leven voorstellen zonder hem of haar. Maar tegelijk voel je ook onrust, angst en pijn. Misschien vraag je jezelf wel eens af: Is dit liefde? Of zit ik vast
Misschien herken je dit wel… Je verlangt zo naar liefde. Naar échte verbinding. Iemand bij wie je jezelf mag zijn. Maar toch lijkt het alsof je steeds weer valt op mensen die emotioneel niet écht beschikbaar zijn. Ze zijn er wel… maar ook weer niet. Ze trekken zich terug zodra jij je kwetsbaar opstelt. Ze
De zon schijnt. Je drinkt iets kouds. Het uitzicht is adembenemend. En toch knaagt er iets vanbinnen. Alsof je lijf op vakantie is, maar je hart niet meekomt. Je lacht voor de foto, maar in stilte voel je je moe. Afstandelijk. Gespannen. Alleen zelfs als je samen bent. De dagen zijn gevuld, maar jij voelt
Afgelopen weekend keek ik de film It Ends With Us, en eerlijk gezegd: hij raakte me dieper dan ik had verwacht. Niet omdat het een perfecte film is, maar omdat het verhaal zo ontzettend herkenbaar is. Als vrouw. Als dochter. Als therapeut. En als mens die zelf ook ooit moest leren dat liefde niet hetzelfde is
Als je ooit verliefd bent geweest op iemand met narcistische trekken of een narcistische persoonlijkheid, dan weet je hoe intens die connectie kan voelen. Die eerste fase — de zogeheten lovebombingfase — is vaak betoverend. Je werd overspoeld met aandacht, bewondering, bevestiging. Het leek alsof je de liefde van je leven had gevonden. 💡 Maar wat veel
Ken je dat gevoel van leegte, eenzaamheid of diepe gekwetstheid na een bepaalde gebeurtenis of opmerking? Alsof je even overspoeld wordt, zonder precies te weten waarom? Soms kun je dagen, weken of langer in deze gevoelens blijven “hangen”. Vaak zijn dit geen “nieuwe” gevoelens, maar signalen van een oud deel in jezelf dat zich laat
Bezoekadres:
Den Ilp 99
1127 PJ Den Ilp
